Wyprysk kontaktowy powstaje w wyniku bezpośredniego kontaktu skóry z alergenem. Przyczynia się do wystąpienia zmian o charakterze rumieniowym wraz z pęcherzami, którym często towarzyszy świąd oraz obrzęk.
Wyprysk kontaktowy
Wyprysk kontaktowy z języka łacińskiego „contact dermatitis” nazywany również kontaktowym zapaleniem skóry lub egzemą to często występujące schorzenie skórne. W głównej klasyfikacji wyróżnia się wyprysk kontaktowy:
- alergiczny;
- niealergiczny (z podrażnienia).
1. Wyprysk kontaktowy alergiczny.
Pojawia się w wyniku bezpośredniego kontaktu z alergenem czyli czynnikiem uczulającym. Do najczęstszych związków alergizujących należy chrom, nikiel (ozdobne elementy ubioru), kobalt, guma (lateks), rozpuszczalniki, barwniki wykorzystywane do ubrań, leki stosowane zewnętrznie (antybiotyki), kit pszczeli, balsam peruwiański, kortykosteroidy. Z kolei w kosmetykach wyprysk kontaktowy powodują olejki eteryczne oraz konserwanty.
Zobacz również: Konserwanty w kosmetykach.
2. Wyprysk kontaktowy niealergiczny (z podrażnienia).
Następuje na skutek uszkodzenia powierzchni skóry substancjami drażniącymi w wyniku czego dochodzi do scieńczenia naturalnej bariery ochronnej naskórka. Do głównych czynników drażniących należą detergenty, środki piorące, roztwory kwasów oraz zasad. Odmiana niealergiczna wyprysku kontaktowego może pojawić się u każdego. Jego wystąpienie uwarunkowane jest stopniem nasilenia działania substancji drażniącej oraz czasem jej działania.
Objawy wyprysku kontaktowego
Objawy alergicznego wyprysku kontaktowego pojawiają się w miejscu, gdzie skóra bezpośrednio styka się z czynnikiem uczulającym, jednak z opóźnieniem. Pojawiają się zwykle na 2-3 dzień. Najsilniejsze objawy występują w miejscu kontaktu z alergenem, a lokalizacja zmian jest zróżnicowana.
W przypadku wyprysku kontaktowego z podrażnienia objawy ograniczają się tylko do miejsca choroby, wystąpić mogą natychmiast, jednak uwarunkowane są natężeniem substancji drażniącej oraz czasem jej działania.
Klinicznie występują dwie postaci wyprysku kontaktowego alergicznego i niealergicznego. Wyróżnia się:
- wyprysk ostry;
- wyprysk przewlekły.
Objawy pierwotne w wyprysku kontaktowym ostrym stanowią pęcherze wraz z grudkami wysiękowymi. Dodatkowo pojawia się intensywny rumień skóry. Pęcherze mogą pękać tworząc nadżerki. Zmiany nie są wyraźnie odgraniczone od otoczenia, jednak często towarzyszy im świąd lub obrzęk. Objawy ustępują bez pozostawienia blizny.
W wyprysku kontaktowym przewlekłym skóra staje się szorstka w dotyku, zaczyna się łuszczyć, a w efekcie dochodzi do bolesnych pęknięć skóry.
Zobacz również: Pęknięcia i rozpadliny – przyczyny, objawy, leczenie.
Wyprysk kontaktowy – leczenie
Najważniejszym czynnikiem prewencyjnym jest unikanie czynnika alergizującego. Jego stała eliminacja z życia sprawi, że nawroty choroby staną się rzadsze lub znikną całkowicie. Leczenie wyprysku kontaktowego polega na miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. W przypadku leczenia ogólnego na przyjmowaniu preparatów przeciwhistaminowych.
Jeśli zmiany posiadają charakter nasilony wówczas lekarz zaleca doustne stosowanie niedużych dawek kortykosteroidów.
Bibliografia
- Padlewska K., Medycyna Estetyczna i Kosmetologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2019.
Polecane produkty:
|
Czarnuszka siewna
Czarnuszka ma zastosowanie w różnego rodzaju problemach skórnych. Jest wykorzystywana w zwalczaniu trądziku, blizn, zakażeń wirusowych, bakteryjnych i grzybiczych, alergii, a także suchej skóry, również głowy (np. łupież). Zobacz więcej... |
|
Olej z czarnego kminku
Olej z czarnego kminku tłoczony na zimno zachowuje wszystkie, cenne substancje m.in. witaminę E oraz niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Jego działanie to dokładne nawilżanie, szybsza regeneracja, poprawa wyglądu skóry ... Zobacz więcej... |
